วันนี้เป็นอีกวันที่แถวบ้าน ท้องฟ้าอึมครึม มีเมฆมากสุดๆ
พอตกเย็นก็ออกเดินไปหาเพื่อนเล่น เจ้าตูบสี่ตัวที่บ้าน พอเปิดประตูก็วิ่งหายแว๊บไปเลย
ไม่สนใจเราที่ตะโกนเรียก "ไปไหนน่ะ มานี่นะ".......ไม่มีการตอบรับใดๆจากทั้งสี่สหาย
ภาพน้องเทอร์โบ เจ้าตูบสีขาวที่สุดในบ้าน ที่เพิ่งหายจากอาการขนร่วง :D
พอเดินเข้าบ้านไปหยิบกล้องออกมา "อ้าว..วิ่งมาอยู่หน้าบ้านกันแล้วแฮะ"
ไอ้เราก็รีบเดินออกไปขอถ่ายรูปหน่อย "อยู่นิ่งๆหน่อยสิ กล้องไม่ได้เทพนะ!"
พอยกกล้องขึ้นเท่านั้นแหละ เดินหนีกันไปหมดเลย...
บาย..เจ้าตูบ
เจ้าตูบสอนให้รู้ว่า....."หมาเบื่อกล้อง" เชอะ!!! (สะบัดหน้าหนี)
จากนั้นเราก็ไปหาเพื่อนไหม่ ด้วยใจหวังว่า สัตว์เลี้ยงไม่เล่นด้วย
หาเพื่อนขาจรก็ได้แฮะ ว่าแล้วเราก็ได้พบขาจรตัวแรกและตัวเดียว
บินมาโฉบแล้วก็มาเกาะใกล้ๆ แต่ไม่กล้าเดินไปใกล้แฮะ ถ้าขาจรกลัวแล้วบินหนีไปล่ะแย่เลย
ก็เลยถ่ายภาพไปโดยไม่ได้ขอล่ะนะ "ฮะ นี่ไม่คิดจะขอเลยเหรอ" ขาจรไม่ได้กล่าว พอลมพัดมา ขาจรก็บินไป
บ๊ายบาย...ขาจร
ขาจรสอนให้รู้ว่า...."ลมพัดน่ากลัวกว่ากล้อง"
เดินสะพายกล้องออกไปด้วยใจเหงา เจ้าตูบน้อยของเราไม่เห็นหัว
พอเดินไปใจเปลี่ยวแล้วเอี้ยวตัว พลันพบเจอทูนหัวของบ่าวเอย
ค่อยๆย่องมองหน้าตากระพริบ มือพลันหยิบอาวุธขึ้นอึ้งแล้วเหวย ส่องออกไปใจระรัวไม่เหมือนเคย ขอบอกเลยน้องแมวน้อยร้อยดวงใจ
สาวน้อยข้างบ้านไม่ยอมลงมาเล่นกับเรา แต่ก็ยอมให้เราถ่ายรูปโดยดี
ไม่เขินอายใดๆ ฉันเปลี่ยว ฉันไม่สนอะไรทั้งสิ้น ฉันจะนั่งบนนี้ ฉันเป็นแมว
บาย...สาวข้างบ้าน
สาวข้างบ้านสอนให้รู้ว่า....จงสถิตอยู่กับตนเอง....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น